Ալիևի և Փաշինյանի գործողություններն ու հայտարարությունները կրում են միասնական նվագախմբի բնույթ

1920թ.-ին հայ կոմունիստները կոտրեցին Արևմուտքի բոլոր ծրագրերը, իսկ ո՞վ է այսօր կանգնեցնելու Արևմուտքի ծրագրերը։

Ռոբերտ Տեր-Հարությունյան, քաղաքագետ/26 սեպտեմբեր 2020

Դատելով Արցախի կարգավորման վերաբերյալ Փաշինյանի եւ Ադրբեջանի ղեկավարության հայտարարություններից եւ գործողություններից՝ կարելի է հստակ առանձնացնել այդ գործընթացում մի քանի կարեւոր փաստեր։

-Արցախի հարցում ադրբեջանա-թուրքական տանդեմի և Արևմուտքի աշխարհաքաղաքական շահերը համընկնում են - Արցախը պետք է լինի Ադրբեջանի կազմում։

-2018 թվականին Հայաստանում պետական հեղաշրջում իրականացնելու գլխավոր պատճառներից մեկը Փաշինյանի եւ արեւմտյան գործակալների կողմից պետական իշխանության զավթումն է՝ ղարաբաղյան հարցը հօգուտ Ադրբեջանի լուծելու համար։

-Երկար տարիներ շարունակ ադրբեջանա-թուրքական տանդեմը, Սորոսի հիմնադրամներով և Վրաստանում ԱՄՆ դեսպանի միջնորդությամբ, ֆինանսավորել և աջակցել է Հայաստանի իշխանության ներկա ներկայացուցիչներին։

-Հայաստանի ներկայիս իշխանությունները՝ ի դեմս Փաշինյանի, քաղաքականություն են վարում Հայաստանի պետական շահերի դեմ։

-Փաշինյանը Արևմուտքի խամաճիկն է։

-Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի և Փաշինյանի գործողություններն ու հայտարարությունները կրում են միասնական երգչախմբի կամ նվագախմբի բնույթ, որտեղ ղեկավարում է Արևմուտքը։

-Փաշինյանն իր հակահայկական և հայատյաց քաղաքականությամբ ջուր է լցնում Ադրբեջանի քարոզչական ջրաղացին։

-Փաշինյանի վրա դրված է խնդիր, սադրել, Ադրբեջանին առիթ տալ պատերազմ սկսելու, որի ընթացքում Փաշինյանը պետք է ապահովի Ադրբեջանի հաղթանակը։

-Հայկական կողմի պարտության, Արցախի հանձնումն Ադրբեջանին և այլն Փաշինյանը մեղքը պետք է բարդի երևակայական դավաճանների և իբր Ռուսաստանի կողմից դավաճանության վրա։

-Ռուսատյացության ալիքի վրա Փաշինյանը կպահանջի ռուսական ռազմա բազաներնները դուրս բերել Հայաստանից և կփակի ռուս-հայկական հարաբերությունները։

Այսպիսով, արեւմտյան ռազմավարական կենտրոնները ծրագիր են մշակել, որով ակնկալում են մեկ կրակոցով երկու նապաստակ սպանել: Ամբողջ հաշվարկն ու խաղադրույքն արվում է Արցախի հարցի վրա՝ Արցախն ու նրա հայ բնակչությունը որպես զոհ՝ օգտագործելով աշխարհաքաղաքական շախմատային դաշտում:

Նոր ռազմական հակամարտություն հրահրել հայերի եւ ադրբեջանցիների միջեւ՝ ի սկզբանե Երեւանում ունենալով իր տրոյական ձին՝ ի դեմս Փաշինյանի, որն ամեն ինչ անում է եւ շարունակելու է անել հայկական կողմի պարտության համար: Միանգամից կարելի է ասել, որ Փաշինյանը չի սահմանափակվի նրանով, թե ինչպես էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը փայտ դնում, արհեստական բարիերներ ստեղծում պատերազմի ժամանակ, իսկ նա ավելի հեռուն կգնա: Ասենք, թե ինչ-որ անհասկանալի պատրվակներով դադարեցնել նավթամատակարարումը, կամ ժամանակ ձգել սպառազինության մատակարարումներով, կամ դադարեցնել աշխատավարձերի ու թոշակների տրամադրումը: Սադրանքի զինանոցը Փաշինյանի ձեռքի տակ մեծ է: Իհարկե, այս ամենը տեղի է ունենալու հայրենասիրության քարոզի ներքո, Փաշինյանի ընտանիքը հետագայում ևս լուսանկարվելու է զինվորական համազգեստով և զենքով, մի խոսքով, անելու են ամեն ինչ, որպեսզի անմեղ հայրենասերների իմիջ ստեղծեն։ Որ պատերազմը պարտվել են, ոչ թե Փաշինյանի քաղաքականության պատճառով, այլ այն պատճառով, որ Արցախում ինչ-որ հայ դավաճաններ որոշել են հող հանձնել ադրբեջանցիներին, իսկ դրա ողջ մեղքը կախել Փաշինյանի վրա:

Բայց ամենագլխավոր պատճառը արևմտյան սադրիչների տրամաբանությունից է, որի պատճառով կառաջանա Հայաստանի պարտությունը և Արցախը Ադրբեջանի կազմ հանձնելը՝ Ռուսաստանին մեղադրել դավաճանության մեջ, Ռուսաստանի Դաշնությունից թշնամական երկիր դարձնել, որ հայերի բոլոր դժբախտությունների և պարտությունների համար մեղավոր է Ռուսաստանը։ Այս տրամաբանությունից ելնելով՝ Փաշինյանը պետք է պահանջի ռուսական ռազմաբազաների դուրսբերում և հայ-ռուսական հարաբերությունների լիակատար ոչնչացում:

Ահա Արևմուտքի առավելագույն և նվազագույն ծրագիրը: Անդրկովկասի եւ Հայաստանի ենթակայությունը Արեւմուտքին գլոբալ բնույթ է կրում, որի նպատակն է հարված հասցնել Ռուսաստանին, ապակայունացում առաջացնել Հյուսիսային Կովկասում:

Ի դեպ, մենք չպետք է մոռանանք, որ Արևմուտքը նույն կերպ փորձեց հարցը լուծել 1920-ին։ Արևմուտքը հրահրեց 1920 թվականի հայ թուրքական պատերազմը, որի արդյունքում դաշնակցական Հայաստանը լիակատար պարտություն կրեց թուրքերին և տարածքային մեծ կորուստներ (Արարատ, Կարս, Արդահան, Նախիջևան, Ալեքսանդրապոլ, Արդվին, Սուրմալու և այլն)։ Եվ եթե չլիներ սոցիալիստական Հայաստանի հռչակումը, Հայաստանի իշխող դասը՝ դաշնակները, պարտության և տարածքի կորստի ողջ մեղքը Ռուսաստանի վրա կբարդեին (ինչպես դա անում են այսօր), դաշնակները Ռուսաստանից կստեղծեին թշնամու կերպար, որպեսզի հիմնավորեին իրենց գտնվելը Արևմուտքի իշխանության տակ։ Կարելի է հստակ ասել, որ հայ կոմունիստները 1920-ին քանդեցին Արևմուտքի ծրագրերը։ Արևմուտքն ուզում էր օգտագործել 1920թ. հայ-թուրքական պատերազմը՝ ռուս-թուրքական պատերազմ հրահրելու համար:

Այսպիսով, ներկայիս Հայաստանի կառավարությունը, ի դեմս Փաշինյանի, եւս իրենից ներկայացնում է քաղաքական խամաճիկներ, որոնք անտեսում են հայկական պետության շահերը՝ ծառայելով Արևմուտքին, իրենց հովանավորների շահերին: Փաշինյանն անում է հնարավորն ու անհնարինը՝ պատերազմի սկիզբը մոտեցնելու համար, քանդելով բարեկամական եւ դաշնակցային հարաբերությունները Ռուսաստանի եւ Իրանի հետ, ստեղծելով քաղաքացիական պատերազմի բոլոր նախադրյալները եւ շատ ավելին:

Սա է իրականությունը, որ մենք ապրում ենք: 1920թ.-ին հայ կոմունիստները կոտրեցին Արևմուտքի բոլոր ծրագրերը, իսկ ո՞վ է այսօր կանգնեցնելու Արևմուտքի ծրագրերը։ Թե որքանով Արևմուտքին կհաջողվի իրականացնել իր ծրագրերը, ցույց կտա ժամանակը: