Փաշինյանը դավաճանել ու վաճառել է Արցախը*

Ամբողջությամբ պոկելով Ռուսաստանից՝ Ադրբեջանն ու Թուրքիան հանգիստ կարող են ոչնչացնել Հայաստանը։

Ռոբերտ Տեր- Հարությունյան, քաղաքագետ

Նոյեմբերի 9-ին հայտնի դարձավ եռակողմ հայտարարության ստորագրման մասին՝ Ադրբեջանի Հանրապետության նախագահ Ի. Ալիևի, Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Ն․ Փաշինյանի և Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վ.Պուտինի կողմից, որտեղ հայտարարվում է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության գոտում հրադադարի և բոլոր ռազմական գործողությունների լիակատար դադարեցման մասին՝ 2020թ. նոյեմբերի 10-ի:

Հայտարարության մեջ ասվում է հետևյալ պայմանների մասին.

"1. Հայտարարվում է 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ին ղարաբաղյան հակամարտության գոտում կրակի եւ բոլոր ռազմական գործողությունների լիակատար դադարեցման մասին: Ադրբեջանի Հանրապետությունը եւ Հայաստանի Հանրապետությունը, այսուհետ՝ Կողմեր, կանգ են առնում իրենց զբաղեցրած դիրքերի վրա։

2. Աղդամի շրջանը Ադրբեջանի Հանրապետությանը վերադառնում է մինչեւ 2020 թվականի նոյեմբերի 20-ը:

3. Լեռնային Ղարաբաղի շփման գծի երկայնքով և Լաչինի միջանցքի երկայնքով տեղակայված է Ռուսաստանի Դաշնության խաղաղապահ զորակազմ՝ 1960-ական զինյալներ հրաձգային զենքով, 90 զրահամեքենա, 380 միավոր ավտոմոբիլային և Հատուկ տեխնիկա:

4. Ռուսաստանի Դաշնության խաղաղապահ զորախումբը ծավալվում է հայկական զինված ուժերի դուրսբերմանը զուգահեռ։ Ռուսաստանի Դաշնության խաղաղապահ զորակազմի գտնվելու ժամկետը 5 տարի է՝ հերթական 5-ամյա ժամանակահատվածով ավտոմատ երկարաձգմամբ, եթե կողմերից ոչ մեկը ժամկետի ավարտից 6 ամիս առաջ չհայտարարի այդ դրույթի կիրառումը դադարեցնելու մտադրության մասին:

5. Հակամարտության կողմերի կողմից պայմանավորվածությունների կատարման վերահսկողության արդյունավետության բարձրացման նպատակով տեղակայվում է հրադադարի վերահսկման խաղաղապահ Կենտրոն։

6. Հայաստանի Հանրապետությունը մինչև 2020 թվականի նոյեմբերի 15-ը վերադարձնում է Ադրբեջանի Քելբաջարի շրջանը, իսկ մինչև 2020 թվականի դեկտեմբերի 1–ը՝ Լաչինի շրջանը: Լաչինի միջանցքը (5 կմ լայնությամբ), որն ապահովելու է Լեռնային Ղարաբաղի կապը Հայաստանի հետ եւ միեւնույն ժամանակ չի անդրադառնա Շուշին, մնում է Ռուսաստանի Դաշնության խաղաղապահ զորակազմի վերահսկողության տակ:

Կողմերի համաձայնությամբ առաջիկա երեք տարում կորոշվի Լեռնային Ղարաբաղի եւ Հայաստանի միջեւ կապ ապահովող Լաչինի միջանցքով երթեւեկության նոր երթուղու կառուցման ծրագիրը, որին կհաջորդի այդ երթուղու պահպանման համար ռուսական խաղաղապահ զորակազմի վերաբաշխումը:

Ադրբեջանի Հանրապետությունը երաշխավորում է Լաչինի միջանցքով քաղաքացիների, տրանսպորտային միջոցների եւ բեռների երթեւեկության անվտանգությունը երկու ուղղություններով:

7. Ներքին տեղահանված անձինք եւ փախստականները վերադառնում են Լեռնային Ղարաբաղի տարածք եւ հարակից շրջաններ ՄԱԿ-ի Փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատարի վարչության վերահսկողության ներքո:

8. Կատարվում է փոխանակում ռազմագերիների, պատանդների եւ այլ անձանց եւ զոհվածների դիակների փոխանակում իրականացնել:

9. Տարածաշրջանում բացվում են բոլոր տնտեսական և տրանսպորտային կապերը։ Հայաստանի Հանրապետությունը երաշխավորում է Ադրբեջանի Հանրապետության եւ Նախիջեւանի Ինքնավար Հանրապետության արեւմտյան շրջանների միջեւ տրանսպորտային հաղորդակցության անվտանգությունը՝ երկու ուղղություններով քաղաքացիների, տրանսպորտային միջոցների եւ բեռների անարգել երթեւեկություն կազմակերպելու նպատակով: Տրանսպորտային հաղորդակցության վերահսկողությունն իրականացնում են Ռուսաստանի ԱԴԾ Սահմանապահ ծառայության մարմինները:

Կողմերի համաձայնությամբ կապահովվի Նախիջեւանի Ինքնավար Հանրապետությունը Ադրբեջանի արեւմտյան շրջանների հետ կապող նոր տրանսպորտային հաղորդակցությունների կառուցումը":

Այս հայտարարությունից ակնհայտ է դառնում, Փաշինյանի դավաճանական քաղաքականության ողջ էությունը։ Այն, ինչ զգուշացնում էին փորձագետները 2 տարվա ընթացքում, որ Փաշինյանը առաջ է տանում և ծառայում Արևմուտքի օտար շահերին՝ անտեսելով ամբողջությամբ հայկական պետական շահերը, նոյեմբերի 9-ը հասավ իր գագաթնակետին։ Ահա եւ ամբողջ Փաշինյանի թիմի երկամյա կառավարման արդյունքը, -Հայաստանի դիվանագիտական և ռազմական պարտությունը, ԼՂՀ ոչնչացումը, արցախահայության ցեղասպանությունն, մի խոսքով Հայաստանի ինքնասպանությունը:

Այս ամենը հետևանք է այն բանի, ինչ տեղի ունեցավ 2018 թվականին Հայաստանում։ Պետք է հստակ խոստովանել, որ Փաշինյանը դե յուրե Հայաստանին պարտվելու պարտադրեց նոյեմբերի 9-ին, իսկ դե ֆակտո Հայաստանն արդեն համարվում էր պարտված երկիր, երբ 2018 թվականին Փաշինյանին նշանակեցին երկրի ղեկավար: Արևմուտքի կողմից ֆինանսավորված, լավ պատրաստված և ծրագրված պետական հեղաշրջումը, որի արդյունքում ՀՀ վարչապետի պաշտոնում Արևմուտքը նշանակել է իր խամաճիկ Փաշինյանին։ Կոնկրետ և հստակ նպատակներով, որոնցից գլխավորը Արցախի հանձնումն էր Ադրբեջանին և հայ-ռուսական բարեկամական հարաբերությունների ոչնչացումը։ Որքան էլ վատ վերաբերվենք Փաշինյանի անձին, պետք է խոստովանել, որ արևմտյան հատուկ ծառայությունները, գործակալներն ու դիվանագետները ճիշտ ընտրություն են կատարել հօգուտ այնպիսի ոչնչության, ինչպիսին Փաշինյանն է, բազմաթիվ այլ թեկնածուներից, իրենց ծրագրերի ու նպատակների իրականացման հարցում։ Եվ Փաշինյանն իր աշխատանքով աշխարհին ցույց տվեց, որ արդարացրել է իր արևմտյան տերերի հույսերը: Փաշինյանին շատ լավ հաջողվեց, չնայած բոլոր դժվարություններին, դե յուրե և դե ֆակտո ոչնչացնել ԼՂՀ-ն և Արցախը հանձնել Ադրբեջանի կազմ, և երկրորդ՝ Փաշինյանին հաջողվեց գործընթացների մեջ ներքաշել Ռուսաստանին, ինչն ապագայում հակառուսական գործողությունների առիթ կտա:

Փաշինյանի գլխավոր առաքելությունը՝ ԼՂՀ ոչնչացումը, նա արդեն կատարել է։ Փաշինյանը կարողացավ իրականացնել այն քաղաքական ծրագիրը, որը թույլ չտվեցին իրականացնել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին 1998թ.: "Պալատական" հեղաշրջման արդյունքում ազգային-լիբերալ ուժերը՝ ի դեմս Ռոբերտ Քոչարյանը, Վազգեն Սարգսյանը և Սերժ Սարգսյանը, ստիպեցին գլոբալիստ լիբերալներին՝ ի դեմս Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմին, հրաժարական տալ։ Ազգային լիբերալների, նախագահներ Ռ. Քոչարյանի և Ս. Սարգսյանի կառավարման 20 տարիները Արցախը ձեռք բերեց սառեցված հակամարտության տեսք՝ քվոյի կարգավիճակով։ Արցախից կրկին թեժ կետ դարձնելու Ադրբեջանի փորձերը մշտապես ձախողվել են Երևանի հավասարակշռված քաղաքականության շնորհիվ։ Սակայն հայ լիբերալ ազգայնականների եւ լիբերալ-գլոբալիստների միջեւ քաղաքական պայքարը շարունակվել է: Հայ ազատական ազգայնականները պնդում էին, որ Հայաստանը կարող է զարգանալ Արցախի հետ, որ Արցախը չպետք է լինի Ադրբեջանի կազմում։ Հայ լիբերալ-գլոբալիստները հակառակն էին պնդում, թե Հայաստանը չի կարող Արցախի հետ միասին զարգանալ, որպեսզի Հայաստանը զարգանա, պետք է Արցախը տալ Ադրբեջանին, որ Արցախը անչափ բեռ է, և պետք է ազատվել Արցախից։ 2018 թվականին Հայաստանում արևմտյան գլոբալ ուժերի օգնությամբ հաջողվեց պետական հեղաշրջում իրականացնել։ Պետական իշխանությունը ազգային լիբերալների ձեռքից անցավ լիբերալների գլոբալիստների ձեռքը, ռեւանշ տեղի ունեցավ, իշխանության եկան նրանք, ովքեր 1998թվականին հեռացվեցին իշխանությունից: Հայաստանում իշխանությունը զավթել է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական աշակերտը, և Արևմուտքի դրածոն ՝ Փաշինյանը ։Մի խոսքով ՝ լիբերալ գլոբալիստներին, ի դեմս Փաշինյանի, հաջողվեց Արևմուտքի և Ադրբեջանի ֆինանսական աջակցությամբ, ստով, մանիպուլյացիաներով, շանտաժով, սպառնալիքներով, ահաբեկչությամբ, դավաճանական քաղաքականությամբ, հայ հասարակության պառակտմամբ, իրականացնել իր գլխավոր նպատակը՝ Արցախը հանձնել Ադրբեջանին: Սակայն պատմությունը դրանով չի ավարտվում, թե ինչպես կզարգանան իրադարձությունները, ցույց կտա ապագան:

Ստորագրելով Արցախն Ադրբեջանին հանձնելու մասին դավաճանական փաստաթուղթ՝ Փաշինյանը ոչ միայն ոչնչացրել է ԼՂՀ-ն, այլև սպառնալիքներ է ստեղծել Հայաստանի անմիջական տարածքային ամբողջականության համար։ Խոսքը վերաբերում է Սյունիքին և Ադրբեջանի տարածքային հավակնություններին՝ վերամիավորվել իր Նախիջևանի անկլավին ։

Փաշինյանը և Ալիևը, միևնույն ժամանակ, գործելով և առաջնորդվելով դեպի արևմուտք կողմնորոշմամբ, Ռուսաստանին ներքաշեցին հակամարտության մեջ։ Բաքուն թույլատրել է ռուս խաղաղապահների մուտքը իր տարածք՝ ելնելով այն հանգամանքից, որ դա ապագայում կառաջացնի ռուս-հայկական տարաձայնությունները, կմեծացնի ռուսատյացության ալիքը, ինչը ձեռնտու է Ադրբեջանին: Հայաստանն ամբողջությամբ պոկելով Ռուսաստանից՝ Ադրբեջանն ու Թուրքիան հանգիստ կարող են ոչնչացնել Հայաստանը, ինչպես դա արեցին ԼՂՀ-ի հետ։

Այս իմաստով Հայաստանի և Արևմուտքի համար ոչ մի նոր բան չկա: 1920թ. հայ-թուրքական պատերազմում կրած պարտությունից հետո հայ դաշնակները հանձնեցին հայկական տարածքները թուրքերին և դրա մեղավորին նշանակեցին կոմունիստներին և Ռուսաստանին: Այն, ինչ ժամանակին արեցին Արևմուտքի խամաճիկներ դաշնակները, այսօր անում են Արևմուտքի նույն խամաճիկները՝ "նիկոլները":

Քանի դեռ Հայաստանը կղեկավարեն արևմտյան խամաճիկները եւ գործակալները, Հայաստանը միշտ պարտություն կկրի, հենց դա է հաստատում պատմությունը 1920-ին, և ուղիղ հարյուր տարի անց՝ 2020-ին:

//////////

*Ստորագրված հոդվածների բովանդակությունը արտահայտում է հեղինակի կարծիքը և պարտադիր չէ, որ ամբողջությամբ կիսվեն ՆՈՐ ՍԵՒԱՆ-ի խմբագրական խորհրդի կողմից: