Պետությունը՝ կապիտալիստական Հայաստանի տեսքով, պետք է ընկալվի որպես հայ ժողովրդի թշնամի
Կապիտալիստների իշխող փոքրամասնությունը՝ Փաշինյանի գլխավորությամբ, ում ձեռքում է գտնվում պետությունը, վարում է այնպիսի արտաքին և ներքին քաղաքականություն, որը վնասում է աշխատավոր ժողովրդի մեծամասնության շահերին։
Ռ. Տեր-Հարությունյան քաղաքագետ
34 տարի շարունակ իշխանությունները գործնականում վարում էին արտաքին ու ներքին հակահայկական քաղաքականություն, իսկ խոսքով գովազդում էին, որ պետությունն ընդհանուր է, որ "մեր" պետությունը հոգ է տանում "մեր" մասին, որ պետությունը պաշտպանում է ժողովրդի շահերը, որ պետությունը ժողովրդի բարեկամն է և այլն։ Նման հերթական հայտարարությամբ հունվարի 22-ին հանդես եկավ հայատյաց Փաշինյանը խորհրդարանի ամբիոնից. -"Մենք մեր պետությանը հերիք է ընկալենք որպես թշնամի":
Անկեղծ ասած, երբ պետությունն իրեն պահում է որպես հայ ժողովրդի թշնամի, ամենուր վնասում է ժողովրդին՝ վարելով հակահայկական թե արտաքին, թե ներքին քաղաքականություն, ապա անհնար է դառնում այդ պետությունն այլ կերպ ընկալել: Թշնամու դեմ պայքարում են, իսկ եթե թշնամին չի հանձնվում, նրան ոչնչացնում են: Եվ քանի դեռ Հայաստանում գոյություն ունի կապիտալիստական հասարակական-տնտեսական համակարգ, ապա մինչ այդ պետությունն այդ տեսքով բնակչության մեծամասնության կողմից պետք է ընկալվի հենց որպես թշնամի։ Քանի որ կապիտալիստների իշխող փոքրամասնությունը՝ Փաշինյանի գլխավորությամբ, ում ձեռքում է գտնվում պետությունը, վարում է այնպիսի արտաքին և ներքին քաղաքականություն, որը վնասում է աշխատավոր ժողովրդի մեծամասնության շահերին։
Ժողովրդի մեծամասնությունը խաղաղություն է ուզում, իսկ Նիկոլի պետությունը պայմանավորված պատերազմ և պարտություն է բերում, ժողովրդի մեծամասնությունը բարեկամություն է ուզում Ռուսաստանի հետ, իսկ Նիկոլի պետությունը Հայաստանը բռնի ուժով տանում է Եվրոպա, ժողովրդի մեծամասնությունը աշխատանք է ուզում, իսկ Նիկոլի պետությունը Հնդկաստանից աշխատանքային միգրանտներ է բերում և ստիպում է հայերին արտագաղթել, ժողովրդի մեծամասնությունը ցանկանում է արժանապատիվ ապրել, իսկ Նիկոլի պետությունը արտաքին պարտքեր է կախում ժողովրդի վզից, Հայաստանը պարտքային ստրկության մեջ է գցում, հարկերը և գները բարձրացնում և դրանով ծծում ժողովրդի արյունը և այլն և այլն....
Կապիտալիստական Հայաստանի հակաժողովրդական քաղաքականության գագաթնակետը դարձավ Արցախի դավաճանական և դավադիր հանձնումը: Նման ինքնաբացահայտումից հետո արդեն ոչ ոք չի կարող պնդել, որ ներկայիս կապիտալիստական պետությունը պաշտպանում է հայ ժողովրդի մեծամասնության շահերը: Հատկապես չպետք է մոռանալ այն խայտառակությունը, երբ կապիտալիստական պետությունը, Փաշինյանի ղեկավարությամբ, պղծում էր զոհված զինվորների մարմինները՝ թաքցնելով աղբի տոպրակների մեջ ու կեղտոտ նկուղներում: Սա կապիտալիստական պետության դեմքն է: Գուցե կեղծհայրենասեր Սերժ Թանկյանի, Արսինե Խանջյանի նմանների համար Փաշինյանի այս քաղաքականությունը դուր է գալիս, բայց ժողովրդի մեծամասնության համար դա հաստատ զզվելի և անընդունելի է:
Քաղաքական գործունեության ճիշտ նպատակը պետք է լինի կապիտալիստական պետության ոչնչացումը և սոցիալիստական պետության կառուցումը: Միայն սոցիալիզմի դեպքում պետությունը կարող է պաշտպանել ժողովրդի մեծամասնության շահերը: Հակառակ դեպքում, մի չմո նիկոլ կփոխարինի մյուս չմո նիկոլին, մինչև Հայաստանը վերջնականապես կվերանա աշխարհի քաղաքական քարտեզից: Կապիտալիզմը չի կարող և ի վիճակի չէ լուծել այն մարտահրավերներն ու վտանգները, որոնք սպառնում են Հայաստանին։ Հայաստանի կապիտալիստական տնտեսությունն անարդյունավետ է և չի բխում բնակչության մեծամասնության շահերից, 34 տարվա ընթացքում կապիտալիստական տնտեսությունը այդպես էլ չկարողացավ պետությանը տալ այնքան գումար, որպեսզի պետությունը կարողանա բավարար բանակ ունենալ Թուրքիայի հետ իր սահմանները պաշտպանելու համար:
Միշտ պետք է հիշել և Փաշինյանի նման պատրանքներով չթռչել, որ Հայաստանը գտնվում է ոչ թե Կենտրոնական Եվրոպայում, այլ Հայկական լեռնաշխարհում՝ շրջապատված թշնամական Թուրքիայով և Ադրբեջանով։ Հետևաբար, միայն սոցիալիզմի դեպքում է հնարավոր մոբիլիզացնել երկրի ռեսուրսները, ստեղծել հզոր պետականություն, ոչնչացնել գործազրկությունն, աղքատությունը, այդ մարտահրավերներին և սպառնալիքներին դիմակայելու համար և առաջ շարժվել դեպի նորանոր հաղթանակներ:
Comments